Wednesday, 29 January 2014

Lost In Bangkok - Day 4

Hari ni 14 Januari 2014... Hari ni adalah hari terakhir aku kat Bangkok ni... Bangun pagi dengan rasa yang tersangat malas... Kaki aku ni sakit giler... Siap berbelon nanah tapi tak pecah... Memang bisa...

Pagi ni... Aku clueless... Terfikir2... Terconggak2... Banyak lagi tempat kat Bangkok ni yang aku tak sempat nak cover... Kurang attraction place yang aku pegi... Mostnya tempat shopping aje... So, dalam hati masih tersimpan rasa tak puas...

Jam kat handphone dah menunjukkan hampir 06:30... Tetiba terpancul pertanyaan dari mulut aku... Pertanyaan yang akan membawa kepada kerja gila... "Ko rasa sempat tak nak pegi Wat Pho pagi ni?"... HH masih melengkor atas katil macam ular sawa terjaga dari tido... "Ok siap!"... Jawapan HH seolah macam mamak teh tarik amik order... Aku dok tengok kiri... Tengok kanan... Tengok depan... Tengok belakang... Barang2 masih bersepah tak packing lagi... Apa lagi... Macam ribut lah mengemas... Nasib baik semalam singgah 7 Eleven beli salotip untuk wrapping semua barang... Huh!

Siap je packing barang... Kami bergilir2 mandi... Pakai baju... Dan turun cafe... Aku turun dengan kaki terhencut2 macam orang tua sakit gout.. Namun ku gagahkan juga kudrat ini demi mu Wat Pho... aku nak tengok apa yang hebat sangat Wat Pho ni...

Kami breakfast apa yang ada... Menunya setiap hari adalah menu yang sama aje... Jadi penuh istiqamah jugalah kami menyantap dengan lahap... Tak ada plak Yogurt hari ni... Cis! Kedekot!

Then geraklah kami ke MRT Sala Daeng dalam jam 07:40... Waktu macam ni jalan dah mula nak sesak... Mungkin orang sibuk nak pergi kerja... Kami beli tiket ke BTS Saphan Taksin... Tambang hanyalah THB 28 seorang... 

Sampai je kat BTS  Sabhan Taksin... Kami cari pintu Exit... Aku tengok kiri kanan... Pelik! Aku tanya HH... "Aku tak nampak pon laut"... Sambil berjalan menuju pintu Exit 2... HH dengan sarcastic lalu bertempek "Itu bukan laut????"... Lor! Awatnya laut kat tengah... Tetiba aku jadi sengal ubi... Aku membayangkan turun BTS nanti terus nampak laut kiri kanan... Aku lupa yang aku sebenarnya naik BTS bukannya kapal selam! Memang patut lah aku kena jalan ke depan baru ler nampak laut... Adesss!

Menapak lah kami ke Jetty... Ingat ye adik kakak semua... Nama jetty ni adalah Sathom Pier (CEN)... Untuk ke Wat Pho... Kena turun kat Tha Tien Pier (N8)... Kena naik ferry yang ikut arah betul laa ek... Jangan salah ferry plak...

Jangan risau... Ferry sentiasa ada... Kami tak tunggu masa yang lama pon untuk naik ferry... Tapi ferry yang kami naik ni agak sesak... Sampaikan ada yang terpaksa berdiri... Dah macam naik bas plak.... Kami berdiri tak lama... Sebab ferry ni akan berhenti kat setiap jetty... Ferry pon tak amik masa lama untuk turunkan atau naikkan orang.... Agak2 dah nak sampai tu kena terus ke belakang... Once ferry sampai aje kat Jetty dah memang get ready untuk turun... Kalu terkial2 memang ketinggalan lah jawapnya... Seriously, memang kena cepat... Tambang bayar kat ferry ni... Ada konduktor ferry... Kiranya sebijik macam naik bas lah...
Harga tambang cuma THB 15 je seorang...

Dalam ferry kami ni dok tercari2 jugak jetty... Takut terlepas... Ada jetty yang ferry ni tak berhenti... Agak susah jugak nak mengecam nama setiap jetty... Signboard pon ada yang tak nampak... Terpaksa bukak routes map... Dok kira pasni jetty apa... Akhirnya... Sampailah kami di Tha Tien Pier yang bernombor N8...

Turun aje dari ferry... Kami menapak ke Wat Pho... Aku perhatikan kat jetty tu sunyi... Keluar dari Jetty baru lah nampak riuh... Ada pasar kat kiri dan kanan jalan... Then kami tanya orang kat tepi jalan... Mana Wat Pho? Dia pon tunjuk arah... Then kami gerak ke depan lagi...

Masa nak gerak ke depan tu... Tetiba ada sorang perempuan Thailand ni tegur kami sambil tangannya tunjukkan arah pintu... "Wat Pho Wat Pho"... Erk! Bior betul ni Wat Pho... Aku tengok ramai budak sekolah kat dalam tu... Macam sekolah aje... Pastu perempuan Thailand tu macam semacam je aku tengok... Siap senyum2 macam tak serius beritahu situ Wat Pho... Cara cakap macam nak mengena aje... Aku jadi sangsi... Dah lah hari ni last day aku kat sini... Oh! Tidak! Jangan cari pasal!... Aku memang tahu Wat Pho ni ada pintu belakang tapi apa2 hal aku nak ke pintu depan...

Jumpa arah ni... Aku ikut...

Ikut jalan ni... Terus ke pintu depan...


Dah sampai pintu depan... Yeahhh!


Harga tiket adalah THB 100 seorang... Agak mahal juga harga tiketnya... Kalu kat Ayutthaya most tiket masuk ke mana2 Wat hanyalah THB 5 sahaja... Ni tiketnya...

Walaupon tiketnya berharga THB 100 tapi dapat air mineral free... Bolehlah tuntut air mineral free tu kat sini ek... Nak kencing berdiri berak cangkung kat sini pon free... Kalu bapak kencing berdiri anak kencing berlari... Itu kena tanya cleaner kat sini berapa gaji cleaner sebulan untuk hanya keje basoh orang kencing berlari ....

Layan gambar aje laa ek...

Kami tercari2 jugak mana agaknya Budha Sleeping Beauty tu berada... Jadi kami masuk ke tempat ni...

Bila masuk... Tengok ada Budha ni je... Bukannya Budha tido tapi Budha duduk...  Masa kat dalam ni.. Ada beberapa orang tengah duduk kat depan Budha ni... Tetiba datang pak guard tegur salah sorang dari dorang sebab duduk sambil kaki lunjur ke Budha ni... Amek ko kena marah! Padan muka!

Haaa! Tuuuu dia! Sleeping Budha... Nak masuk dalam ni kena bukak kasut... Ada bag isi kasut di sediakan kat luar... Masa aku nak masuk sini... Aku kena tegur... Tegur baik2 aku ok je... Janganlah tegur nak membengis... Makin ko bengis makin aku mengkal... Dorang suruh bukak topi... Pe jadah plak... Pakai topi pon tak leh gak ke? Baik ko suruh aku bogel je senang...Bila aku dah jalan ke depan skit dan hilang dari pandangan Mak Guard kat depan tu... Aku pon selamber pakai balik topi aku... Pedulik!

Tengah aku nak amik gambar si HH... Tetiba ada sekumpulan makcik Indon duduk sebelah aku... Sama2 menyebuk nak amik gambar tempat yang sama... Pastu nak melebih2 plak... Conquer macam tempat ni nenek moyang dorang punya... Dasar monyet memang berperangai gampang! HH sampai kerut dahi tengokkan perangai sekor2 monyet kat tepi aku ni... Last2 kami blah dari situ... Lantak ko lah!

Kebetulan kat situ... Ada sepasang couple tengah amik gambar pakai monopod... Perghhh! Mata aku terpana tengok monopod tu... Aku pernah tengok ramai artis pakai monopod tu... Tapi aku ingatkan mereka selfie pinjam monopod entaintment... Rupanya monopod tu memang boleh dibeli sesuka hati... Arghhh! Kenapa aku boleh ketinggalan? Tak boleh jadi! Aku mesti search bila balik Malaysia nanti...

Patung Sleeping Budha ni memang panjang dan besar... Dan tak boleh disentuh...

Posisi depan

Posisi belakang

Then... Kami keluar dari bangunan Sleeping Budha ni... Ronda2 kat kawasan sekeliling... Tetiba HH nak cari Kedai Souvenir... Memula tanya kat pekerja situ... Dia guide kami... Then tetiba kami lost... Tanya pekerja lain... Haram tak paham English!


Pusing punya pusing... Tercari2... Jumpa gak... Huh! Aku sambar satu keychain gajah berharga THB 4 sebijik... Huh! Mahal giler! Menyesal plak tak beli kat Chatuchak Market...

Sebelum nak keluar dari Wat Pho ni.. Boleh pulak si HH terserempak dengan couple yang ada monopod tadi... Si HH dok meramah mesra dengan minah couple tu siap dengan sepiking London... Orang Indon rupanya... HH dah macam wartawan tak bergaji... Dia tanya minah Indon ni mana beli monopod siap dengan harga sekali... Nasib baik laa ko tak mintak Facebook minah ni... Kalu tak berjam2 lah aku menunggu... Ok aku dah tahu harga dan kat mana minah ni beli... Aku pon nak beli nanti...

Keluar dari Wat Pho kami menuju ke Jetty Tha Tien Pier tadi..


Inilah dia market kecik yang ada sepanjang jalan ke Tha Tien Pier... Kebanyakannya barang basah dan kering... Boleh pulak si HH terpandangkan buah mangga... Adoiyai! Minah ni memang pantang nampak mangga... Aku pulak macam dah tak ada perasaan... Aku biarkan aje dia beli apa dia suka...

Kami ke Tha Tien Pier ni... Kami tak ke gate masa datang tadi... Sebab kami sangkakan nak balik mesti tunggu kat gate satu lagi... Then kami masuklah gate satu lagi tu... Masa nak masuk si HH tanya kat kaunter tiket... Orang tu cakap tunggu kat gate masa datang... Aikkk! Bior betik! Aku tengok gate satu lagi tu bersilih ganti ferry datang... Nape tak kasi aku naik? Then aku tanya orang2 kat situ... Adalah dalam 2-3 orang... Dorang pon cakap tunggu kat gate masa datang... HH dah resah... Aku releks2 aje... Sebab aku ni jenis yang tunggu dan lihat... Then tunggulah kami membusuk kat situ... 

Tak lama tu... Ferry pon sampai... Kali ni ferrynya besar dan lebar... Dan ada tour guide... Rupanya ferry yang kami naik ni memang ferry untuk pelancong... Lor! Kalu aku tahu baik laa masa pegi tadi aku naik ferry ni je... Kat setiap jetty stop dia akan beri info apa yang menarik kat setiap jetty tu... Ini sudah bagus... Harga tambang ferry ni adalah THB 40 seorang... Mahal skit dari ferry masa datang tadi... Tapi aku puas hati naik ferry ni... Tak kisahlah mahal skit... Kurang2 ada tour guide... Taklah aku tercongok buta2 tengok laut aje...

Kerusi pon banyak... Belakang tiket ni pon ada routes... So senang la kan nak tengok laluan... Tak lah tercari2 jetty...

 Sepanjang perjalanan pergi dan balik akan nampak Wat Arun ni... Wat Arun bukan Wak Aaron Aziz...


Kat sini aku dok feeling seolah berada di Galata Bridge, Istanbul... Ahaks! Tak salahkan berangan??? Bukan kena bayar pon!

Ok dah sampai pon Jetty Sathom ni... Yeahhh! Dah boleh balik!

Mari menapak ke BTS Saphan Taksin plak.. Tambang sama jugak THB 28 seorang... Beginilah pemandangan di sekitar BTS Saphan Taksin ni... Actually, hampir setiap station ada attraction.. Tapi sayang masa aku tak panjang kat Bangkok ni...

Amik arah ke National Stadium untuk ke BTS Sala Daeng...

Dari BTS Sala Daeng kami menapak macam biasa balik ke hotel... Sampai aje kat hotel dah dekat jam 10:40... Aku tengok HH dah macam orang 10 hari tak makan... Dia sempat mencekik maggi goreng dan tapaukan untuk aku... Sebab aku nak santap maggi tu kat Airport nanti... Sementara HH makan... Aku pon mandi lagi... Just refresh diri... 

Dah kemas bag semua... Kami turun ke lobby... Serah kunci dan menapak ke MRT Sam Yan... Huh! Dah lah kena angkut 5 bag... Berat plak tu! Kesian tengok HH... Kadang aku bergilir2 bawak bag... Tapi most barang yang berat... Sia yang terpaksa pikul sebab aku dah sakit kaki... Dia boleh kata aku bawak diri pon tak larat inikan lagi bawak bag! Busuk sungguh statement itu! Tak pe balik nanti aku diet!

Dari MRT Sam Yan... Kami menuju ke MRT Hua Lamphong... Then sampai di MRT Hua Lamphong kami menapak pulak beli tiket kat Hua Lamphong Railways Station untuk ke Don Mueang Airport... Sementara HH pergi beli tiket... Aku pulak dok perhatikan orang lalu lalang... Ramai orang berkumpul kat tengah2 bangunan... Siapa dorang ni? Nak ke mana? Tah! Siap baring2 dah macam berkampung kat sini... Macam pelarian atau tahanan plak... Ah! Lantak lah... Bukan hal aku...

Tetiba si HH datang dengan lenggang lenggok sambil tersengih kambing... Aku tanya dia "Kenapa?"... Dia citer harga tiket nak ke Don Mueang cuma THB 5 seorang... Hah! Murah naaaa! Berkali2 dia tanya orang kaunter tu... Then memang betul... Harga tambang kami cuma THB 5... Bayangkan lah perjalanan sejauh itu yang mengambil masa 1 jam... Cuma THB 5 atau 50 sen duit Ringgit Malaysia... Macam tak percaya pon ada tapi itu lah hakikatnya...

Kami menunggu di Platform 8... Sampai aje kat Platform 8 train dah tunggu... Persoalannya... Betul ke ini train ke Don Mueang??? Tak ada orang nak ditanya kat situ... Jadi, kami nekad naik... Si HH tetiba macam gajah nak beranak... Muka dia cuak... Dia nak memastikan kami di train yang betul... Kebetulan ada tiga orang mamat Thailand... Kami tanya betul ke train ni nak ke Don Mueang kat salah sorang mamat Thailand ni... Then mamat tu kata bukan... Pastu kata tak tahu plak... Then kami tanya kat kawan dia yang sorang lagi... Dia tengok tiket kami... Macam mengeja satu2...  Lambat bebeno nak memastikan betul ke tak... Sedangkan kami cuma ada beberapa minit aje lagi untuk buat keputusan sama ada nak kekal atau turun dari train ni sebelum train ni jalan...

Last2 HH pergi belakang... Kebetulan ada minah saleh lalu... HH tengok tiket minah tu... Then tertulis Ayutthaya... HH lega! Kalu pergi Ayutthaya mesti lalu Don Mueang... Then HH kata dia nak cari Mat atau Minah Saleh lain kalu ada... Then aku balas balik ayat sarcastic kat HH sebab tadi kat Saphan Taksin dia buat aku... "Tu hah yang duduk belakang sana tu bukan Mat Saleh?"...  Ada tiga  ketul Mat Saleh... Boleh si HH tak perasan... Then HH pegi dapatkan salah sorang dari Mat Saleh tu... Mat Saleh tu cakap dia nak pergi Airport... Tengok tiket... Sah! Dia pon nak ke Don Mueang Airport jugak... Sekali lagi HH Lega!

Sepanjang perjalanan... Aku duduk kat belakang tiga mamat Thailand yang kami tanya masa memula tadi... Tetiba salah seorang nak meramah plak... Tadi masa aku tanya2... Ko siap membangang nak jawap! Ni pandai plak tanya aku dari mana... Aku pon buat2 muka kononnya peramah tahap dewa giler pon jawap "Malaysia"... Padahal dalam hati meluat nak mampos layan si bangang ni....

Tak ada apa nak buat dalam train... Aku hanya termenung sendirian...Perhatikan kiri dan kanan... Tetiba train berhenti kat satu tempat... Aku ternampak cili kering atas bumbung rumah orang... Kita di Malaysia sibuk dengan kangkung yang baru turun harga... Kat Thailand... Nak makan cili kering pon terpaksa jemur sendiri...

Pakcik ni duduk depan aku... Bila tengok pakcik ni teringat plak kat Arwah Atok Ayah... Pakcik ni nak beramah dengan aku... Tapi cakap dalam bahasa Siam ... Mana aku paham nak jawap apa... Mee Siam tahu laa... Tak pe laa pakcik nanti saya masuk kelas bahasa Thailand ek... Pastu baru boleh beramah tamah dengan pakcik... Pakcik ada Facebook?

Dalam train memang akan ada yang menjual pelbagai jualan... Mostnya makanan... Ada tu siap jual ABC lagi... Aku tanya soalan sengal kat HH... "Tak cair ke ABC tu nanti?".... HH jawap dengan jawapan tak kuasa nak layan... "Pandai lah dorang"...

Minah dalam gambar ni.. Jual buah mangga... Dia dah lalu tadi... Pastu masa dia patah balik ke arah kami... Tetiba si HH ni tahan dia... HH nak beli buah mangga tu... Mak aiii! Mangga lagi? Sepanjang kat Bangkok... Si HH pulun mangga baik punya... Asalkan ko tak terberak tepi jalan sudah laa HH!



Gambar HH dengan minah ni... Aku terpaksa mutekan mulut si HH ni baru lah aku boleh publish... Mulut HH terpinocchio skit... Korang imagine ayam patuk itik sudu ajelah ek.... Kalu aku publish yang real punya nanti jadilah peribahasa ayam tak patuk itik tak sudu yang membawa maksud keadaan orang yang hina dalam masyarakat...
 
Kalau jalan tak jem... Train ni memang akan sampai tepat pada waktu... Malah lebih awal dari yang dijangkakan... Syukur alhamdulilah... Sampai jugak kat Don Mueang Airport ni tanpa sebarang halangan... Lega rasa bila dah sampai... Barulah tenang aku nak mencekik maggi... Baru nak makan si HH datang ngecik... Cis! Tak malu betul! Dah lah buah pelam kat train tadi aku dpt skit aje... Selebihnya dia pulun sorang... Selamber je dia rongges sampai ke bijik pelam... Sebijik macam sepandai2 tupai melompat... Bagai beruk mendapat bunga... Macam keling mendapat tepung...

Dah kenyang makan maggi dan pelam.. Kami check-in... Drop luggage... Sebab tak larat dah nak usung bag lagi... Untuk pengetahuan korang... Tiada dikenakan apa2 bayaran airport tax untuk Air Asia Bangkok ni ek... Tak macam Brunei dan Indonesia yang di kenakan tax... So, kalu korang nak kasi perhabiskan Thai Baht pon tak perlu risau...

Lepas check-in... Aku ronda2 kejap then terus masuk departure... Masa nak departure ni.. Aku jalan ke depan... HH kat belakang... Masa aku lalu kat area ni... Aku dah nampak ada budak2 perempuan nak amik gambar... Tapi aku dengan sengaja je lalu masa dorang nak snap gambar... Kedengki tak aku? Sekali sekala aku berperangai keji apa salahnya kan? So, Hasilnya... HH kat belakang kata... Ada muka aku kat gambar dorang... Kalu masuk Facebook mesti facebook suggest nama aku untuk di tag in.. :-)

Bila terpandangkan Duty Free ni... Aku akan teringat satu blog yang aku baca... Di mana orang Malaysia dituduh mencuri kat Duty Free ni hingga di penjarakan... Semuanya gara2 kerana mengambil rokok yang di sangkakan rokok free... Mereka memang sengaja lambakkan rokok kat kaunter... Memang ada tertulis free tapi untuk barang lain.. Sebenar tujuannya nak memerangkap orang... Dari cerita blog tersebut memang setiap hari akan ada aje mangsa kena tangkap... Tujuannya nak dapatkan duit... Aku tak nak cerita lanjut pasal apa yang dilaporkan dalam blog tu... Korang kena Google sendiri laa ek... So, aku just amik pengajaran aje... Aku langsung tak masuk kat mana2 kedai pon... Just tengok dari luar aje...

Kat sini pon ada Naraya... HH ada bag Naraya ni...

Aku dan HH terasa nak minum coffee sebelum boarding... So, kami lepak kat Caffe Ritazza ni... Secawan coffee berharga THB 145...

Dah boring tak tahu nak buat apa... HH pergi ronda kedai jual kudapan.. Dia beli Cashe Nut ni... Memang sedap rasa... Harga THB90...

Kat airport aku perhatikan gelagat orang... Ada yang sedang bermain poker...

Di satu sudut lain... Sekumpulan minah2 ni bermain quiz... Syok jugak tengok dorang main quiz pakai ipad mini tu... Pastu... Tetiba semua toleh belakang tengok aku... Pastu gelak2.. Ko ingat aku ni bahan lawak???? Rupanya permainan dorang terbawak2 ke tulisan yang ada kat topi aku... Ko ingat topi aku bahan ko nak berteka teki??? Ko ingat ni lawak???

Ini dah kenapa pulak? Apa mende gambo yang nak di amik tu? Tak memasal orang tua tu jadi tripod... Macam2 gila ada kat sini...

Flight aku delay lagi... Hadoi...

Dalam flight HH order Tortilla Tuna lagi... Menjadi inspirasi untuk aku buat sendiri bila balik nanti...

Sesi menghabiskan duit Thai Baht... Pensel tu berharga THB 100 dan Fridge Magnet limited edition tu berharga THB 190...

Feeling sensorang layan perasaan memandang langit sambil dengar lagu2 sendu...


Alhamdulilah dah sampai Changi Airport... Terus menuju ke Counter Baggage.. Masa nak amik bag... Boleh plak si HH duduk berangan kat situ... Nasib baik aku perasan bag aku lalu... Kalu tak... Sampai ke subuh lah tak berambik! Then kami terus cari bus untuk Cross Border balik JB... Tapi sayangnya bas hanya ada pada jam 23:40... Huh! Lambatnya... Sekarang baru jam 21:40... So, suka atau tak... Terpaksa naik MRT then naik bas 170... 

Sebelum balik rumah... Kami sempat dinner dulu... Sampai rumah dah lewat malam... Jam 01:00 baru kami masuk tido dalam keletihan...

Sebelum aku akhiri kisah pengalaman aku Lost In Bangok ni... Korang bolehlah semak entry sebelum seperti link kat bawah ni... Total cost pon aku ada sertakan sekali... Hingga bertemu kembali di next travel...


Kisah Tamat...